Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2013

Σακχαρώδης διαβήτης και παιδί

 
Ένεκεν της 14ης του Νοέμβρη, που είναι η Παγκόσμια Ημέρα Διαβήτη θα αναφερθούμε σε μια συγκεκριμένη κατηγορία διαβητικών, που είναι τα παιδιά.
diabetes-type-1Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 1, ή νεανικός διαβήτης, ή ινσουλινοεξαρτόμενος, είναι αυτός που εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία. Πλέον, λόγω έλλειψης φυσικής δραστηριότητας και κακής διατροφής ακόμα και ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, ή όπως ήταν παλαιότερα γνωστός «Διαβήτης των Ενηλίκων» εμφανίζεται σε παιδιά. Σήμερα ωστόσο θα αναφερθούμε στον ΣΔ τύπου 1 ο οποίος ξεκινάει από την παιδική ηλικία.
Για να εμφανίσει ένα παιδί σακχαρώδη διαβήτη, θα πρέπει να έχει το γονίδιο. Θα πρέπει δηλαδή να έχει κληρονομήσει ένα συγκεκριμένο αλλοιωμένο γονίδιο το οποίο κάποια στιγμή όταν βρει τις κατάλληλες συνθήκες θα εκφραστεί. Μερικές φορές, αρκεί το παιδί να περάσει μία ίωση για παράδειγμα, για να αρχίσει η εκδήλωση της ασθένεια .Σ αυτή την κατηγορία διαβητικών, οι οποίοι καλύπτουν το 5% του συνόλου των ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, εμφανίζεται παντελής αδυναμία έκκρισης ινσουλίνης ή εκκρίνεται πολύ μικρή ποσότητα. Είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, δηλαδή ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στα κύτταρα του παγκρέατος που εκκρίνουν την ινσουλίνη και έτσι σταδιακά σταματάει εντελώς η παραγωγή της. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η γλυκόζη να εισέρχεται στο σώμα με τις τροφές, αλλά να μην μπορεί να μπει μέσα στα κύτταρα και να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ενέργειας.
Έτσι ξεκινάει ένας κύκλος συμπτωμάτων. Η γλυκόζη κυκλοφορεί στο αίμα, χωρίς να εισέρχεται μέσα στα κύτταρα, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος να στέλνει5882 μηνύματα ότι του λείπει ενέργεια. Αυτό οδηγεί στην πολυφαγία. Το παιδί λοιπόν αρχίζει και τρώει πολύ. Επειδή όμως χρειάζεται ενέργεια που δεν μπορεί να πάρει από τις τροφές, αρχίζει να χάνει βάρος από την καύση του λίπους στην οποία προχωράει το σώμα για να καλύψει τις ενεργειακές του ανάγκες. Καθώς η γλυκόζη αποβάλλεται με τα ούρα, παρασέρνει μαζί της και πολύ νερό. Έτσι αρχίζει η πολυουρία η οποία, αφού συνοδεύεται με έντονη απώλεια νερού από το σώμα, οδηγεί κατ’ επέκταση και σε πολυδιψία. Καθώς το σώμα «καίει» λίπος για να βρει την ενέργεια που χρειάζεται ελευθερώνονται συγχρόνως οξέα στο αίμα τα οποία προκαλούν γρήγορη αναπνοή και κακοσμία στόματος.
Μετά την παρατήρηση των συμπτωμάτων, το επόμενο στάδιο είναι ο γιατρός. Αν επιβεβαιωθεί ο σακχαρώδης διαβήτης και από τον γιατρό, μετά ξεκινάει η «εκπαίδευση». Δεν είναι κάτι τρομακτικό, δεν είναι κάτι δύσκολο, είναι όμως κάτι που πρέπει να συμμετέχουν όλα τα μέλη της οικογένειας. Χορήγηση ινσουλίνης, τι πρέπει να γίνει σε περίπτωση υπογλυκαιμίας ή υπεργλυκαιμίας, μέτρηση υδατανθράκων κ.α.
Το παιδί πρέπει να έχει την αμέριστη υποστήριξη της οικογένειάς του και του περίγυρού του. Δεν πρέπει να νιώσει ότι είναι άρρωστο ή ότι στο σχολείο δεν μπορεί να πάρει μέρος στις δραστηριότητες και να κάνει ότι και τα άλλα παιδιά. Όταν οι γονείς αντιμετωπίζουν το θέμα σαν να είναι ταμπού, τότε και τα παιδιά αρχίζουν να νιώθουν άσχημα για την «κατάστασή» τους. Αυτό τα οδηγεί στην απομόνωση, στην κατάθλιψη (ιδιαίτερα στην περίοδο της εφηβείας) καθώς και σε μια συμπεριφορά μη συμμόρφωσης προς το πρόγραμμα της ινσουλίνης και του διατροφικού τους πλάνου. Πολύ σημαντικό είναι να είναι ενήμερος και ο δάσκαλος στο σχολείο και το παιδί να ξέρει ότι μπορεί να στραφεί σε αυτόν σε περίπτωση που νιώσει ότι χρειάζεται βοήθεια.
Ένα παιδί με Σακχαρώδη Διαβήτη μπορεί να τρέξει, να παίξει και να γελάσει imagesόπως τα υπόλοιπα παιδιά. Μπορείτε να το αγκαλιάσετε και να αγκαλιάσει ελεύθερα όποιον θέλει, γιατί δεν είναι κάτι που κολλάει και δεν μπορεί να μεταδοθεί από άνθρωπο σε άνθρωπο. Το μόνο που αλλάζει είναι ότι πρέπει να λαμβάνει εξωγενώς ινσουλίνη, να ελέγχει τις τιμές της γλυκόζης του τακτικά, να έχει σταθερές ώρες- όσο αυτό είναι δυνατό- που θα τρώει γεύμα ή σνακ και να ασκείται.
Τα παιδιά καταλαβαίνουν και μαθαίνουν πολύ γρήγορα. Είναι καλό ένα παιδί να είναι γνώστης της κατάστασής του. Αυτό του επιτρέπει να έχει καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων και έτσι μαθαίνει να προσέχει και τον εαυτό του. Επιτρέψετε του να μιλήσει για αυτό στους φίλους του αν το θελήσει. Αφήστε το να εκφραστεί ελεύθερα όποτε το έχει ανάγκη. Αφού είπαμε: δεν είναι ταμπού!

Κυριακή Παπά
Διαιτολόγος- Διατροφολόγος







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου